گلویم
آبستن هزاران حرف نا گفته است ،

کودکش ، مرده به دنیا آمد !

و چشم هایم
که هر روز
دسته دسته
توی گونه هایم
تخم گذاری می کنند !

نمی توانم بفهمم
 از چه
این چنین
 مکرر
 خودکشی نا آگاهانه
به ثمر می رسانند !
مگر ترس ندارند از رَب روزگار ؟ !